Een titel om mee binnen te vallen, ‘Wie ben ik?’. Natuurlijk weet ik wel wie ik ben, maar ik had ook de vragen kunnen stellen ‘Wat ben ik?’ en ‘Waarom ben ik?’. In mijn vorige blog schreef ik over het feit dat ik met mijn bedrijf wil gaan doen. Na jaren in het alleen maar bouwen van website is het tijd voor een stap verder om niet alleen meer de focus te hebben op website, maar meer de focus op oplossingen, wat uiteindelijk kan resulteren in bijvoorbeeld een App, of misschien zelfs een website.

Mijn verhaal begint eigenlijk bij een video die ik zag (klik hier om deze ook te bekijken). In deze video verteld Brené Brown over hoe zij het presenteren voor een groot publiek ervaart. En na het kijken van deze video vroeg ik mij het volgende af: Als iemand mij zou vragen om een presentatie te houden over mijn bedrijf en mijn passie, wat zou ik dan vertellen?

Deze vraag houd mij inmiddels al een paar dagen bezig. En het brengt me ook aan het twijfelen. Ik ben mijn bedrijf in 2006 gestart vanuit een leegstaande slaapkamer, met de bedoeling iets op te bouwen, en nu bijna 8 jaar later heb ik het idee dat ik niet met volle passie kan vertellen waar ik mee bezig ben, wat mijn visie is en hoe ik de toekomst tegemoet zie.

Laat ik eerst even een stapje teruggaan in de tijd en mijn CV langslopen. Na de lagere school ben ik de MAVO (tegenwoordig VMBO) gaan doen, daarna MTS Electronica, vervolgens HTS Computertechniek (elektronica i.c.m. computers), vervolgens bijna 10 jaar in het bedrijfsleven gezeten als embedded software ontwikkelaar, en de laatste bijna 8 jaar als eigenaar van mijn eigen bedrijf waarmee ik tot op heden vele websites gebouwd heb. Ik heb onlangs besloten mijn bedrijf een andere vorm te gaan geven, maar om één of andere reden kan ik niet aangeven wat mijn passie is, wat de reden is waarom ik ‘s ochtends uit bed stap, en ik mijn werkruimte inloop. Eigenlijk kan ik me beter afvragen waarom ik mijn werkruimte inloop, en waarom ik ‘s ochtend uit mijn bed stap.

Maar ergens zit er wel iets, een passie of een drive, waardoor ik elke dag weer voor het beeldscherm ga zitten. Ik kan wel zeggen dat ik iets heb met techniek. Als ik zo nu en dan op het internet aan het browsen ben, dan kom je soms leuke dingen tegen. Kickstarter is bijvoorbeeld zo’n site waar je ontzettend leuke technologiën, noem het gadgets, tegenkomt. Een van die gadgets is bijvoorbeeld de Leap. Een andere die ik ook in huis heb is de Kinect Sensor (die van de XBOX360), daarnaast heb ik zelf een 46″ touchtable (mee om het feit dat dit goedkoper was dan een soortgelijke LCD variant) gebouwd. En het is om financiële redenen dat ik de Oculus Rift nog niet in huis heb. Natuurlijk bestaan er ook een hele hoop leuke hebbe-dingetjes, maar bij de genoemde zaken zie ik mogelijkheden om te gebruiken bij het grote publiek, bij bijvoorbeeld showrooms, beurzen of musea.

Daarnaast heb ik een passie voor de interactie tussen mens en machine. Of het nu een interactieve installatie, een App of een website is, een goed opgezette gebruikers interface zeg meer dan duizend woorden. Een goed gecreëerde interface is een beleving, en prikkeling van de zintuigen. Zo zie ik materiaal om mij heen, en voorbeelden op internet die mij prikkelen, mij integreren, waarvan ik wil weten hoe het werkt, hoe ik dit zelf kan maken.

Daarentegen heb ik niets met het ontwikkelen van bijvoorbeeld nieuwe gadgets. Ik zie meer in het combineren van de gadgets om een nieuwe ervaring te creëren.

De moraal van dit verhaal: ik heb een passie welke helaas niet in twee worden valt uit te leggen. Het is alleen jammer voor mij dat ik die passie zo slecht uitdraag waardoor ik met een hoop ideeën blijf rond lopen.